mundial 1982

Piłka nożna to najpopularniejszy sport na całym świecie, dlatego nikogo nie powinno dziwić, że Mistrzostwa Świata w tej dyscyplinie cieszą się ogromnym zainteresowaniem. Mundial w roku 1982 był pod wieloma względami wyjątkowy dla fanów piłki, ale także dla samego sportu. Wiele innowacji pojawiło się właśnie podczas tych rozgrywek, podczas gdy inne, uznane za przestarzałe, powoli odchodziły do lamusa.

Turniej pełen niespodzianek

Gospodarzem Mistrzostw Świata w roku 1982 została Hiszpania, która organizowała tę imprezę po raz pierwszy, chociaż starano się o to już od 1954 roku. Impreza odbyła się między 14 czerwca, a 11 lipca. Wyjątkowo ciepły klimat tego śródziemnomorskiego kraju dał o sobie znać podczas wielu meczów, ale ostatecznie to nie wysokie temperatury najbardziej zapadły w pamięć kibicom i piłkarzom. Wysoki poziom przygotowania fizycznego i taktycznego wielu zespołów spowodował, że mecze obfitowały w wiele niespodzianek, spośród których jedna była reprezentacja naszego kraju. Podczas gdy najwięksi faworyci przegrywali nawet i w fazie grupowej, inni, w mniejszym stopniu typowaniu do sukcesu, odnosili go, ku zdziwieniu wielu entuzjastów i zadowoleniu kibiców. Na turnieju po raz pierwszy zagrały reprezentacje Kuwejtu, Nowej Zelandii, Algierii i Kamerunu.

Nowe zasady

Mundial w 1982 roku przyniósł bardzo dużą zmianę w organizacji całego turnieju, jakim są Mistrzostwa Świata. W Hiszpanii po raz pierwszy w historii do zawodów zostało dopuszczonych aż 24 drużyny. Za ta decyzja stało głównie zwrócenie uwagi organizatorów na bardzo dynamicznie rozwijającą się branżę telewizyjną. Niemal w każdym domu stał przynajmniej jeden odbiornik, co według ekspertów bardzo dobrze przełożyłoby się na przychody z reklam. Więcej drużyn oznacza więcej meczów i więcej czasu antenowego, podczas którego można wyświetlać te reklamy. Decyzja mogła być zatem tylko jedna – do turnieju przystąpią 24 drużyny. Podzielono je na 6 grup, po trzy cztery drużyny w każdej. Mecz otwarcia odbył się 14 czerwca na stadionie Camp Nou w Barcelonie pomiędzy Argentyną i Belgią. Wynik 0:1 dla Belgów był ogromną niespodzianką, Argentyńczycy bronili przecież tytułu mistrzowskiego sprzed czterech lat.

Fazy grupowe

Faza grupowa obfitowała w wiele zaskakujących wyników, co bardzo urozmaiciło dalszą część rozgrywek. Pierwszej fazy nie przeszła reprezentacja Holandii, która na poprzednim mundialu grała w finale, a gospodarz, Hiszpania, grała tak fatalnie, że wszyscy fani byli oburzeni. Mecz pomiędzy Węgrami i Salwadorem na zawsze zapisał się w historii Mistrzostw Świata, dzięki najwyższemu wynikowi, aż 10:1 dla Węgrów. Polacy nie radzili sobie najlepiej, pierwsze dwa mecze z Włochami i Kamerunem zremisowali bezbramkowo i dopiero mecz ostatniej szansy przeciwko Peru (5:1) dał Biało Czerwonym upragniony awans. Do kolejnej fazy rozgrywek awansowały zespoły: Włoch, Polski, RFN, Austrii, Argentyny, Belgii, Anglii, Francji, Hiszpanii, Irlandii Północnej, Brazylii oraz Związku Radzieckiego. Wszystkie zespoły zostały podzielone na 4 grupy po 3 zespoły, z których do półfinałów przechodzili wyłącznie liderzy. Reprezentacja Polski znalazł się w jednej ze Związkiem Radzieckim i Belgią. Pewne zwycięstwo z Belgią (3:0) i remis bezbramkowy ze Związkiem Radzieckim dał naszej reprezentacji awans do półfinałów. Do kolejnej fazy rozgrywek awansowali również: RFN, Włoch i Francji.

Półfinały

Półfinałowe rozgrywki przyniosły mecze pomiędzy Polską i Włochami oraz RFN i Brazylią. Polacy, bez Zbigniewa Bońka pauzującego za żółte kartki, ulegli reprezentacji Włoch 0:2. W drugim meczu półfinałowym zespół RFN grał z Francją i tam już nie poszło tak łatwo. W regulaminowym czasie gry obie drużyny zremisowały 1:1, a w dogrywce pełnej emocji, pomimo prowadzenia Francji 3:1, RFN zdołało wyrównać. O awansie do finału musiały zadecydować rzuty karne, które wygrało RFN wynikiem 5:4.

Finały

Mecz o trzecie miejsce rozegrał się pomiędzy Polską i Francją, dając naszej reprezentacji zwycięstwo wynikiem 3:2. Polska powtórzyła tym samym swój wielki sukces z Mistrzostw Świata w roku 1974, gdzie również zdobyła 3 miejsce. Finałowe spotkanie odbyło się 11 lipca w Madrycie, a naprzeciw siebie stanęły Włochy i RFN, które pewnie Wygrali Włosi wynikiem 3:1, zdobywając tym samym tytuł Mistrzów Świata już po raz 3. Królem strzelców został jeden z piłkarzy włoskiej drużyny Paolo Rossi z wynikiem 6 strzelonych goli.